Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες - 3η Δεκεμβρίου
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμεΑ), όπως καθιέρωσε την 3 Δεκεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ από το 1992, δίνει την ευκαιρία σε όλους, φορείς και άτομα, να εστιάσουμε την προσοχή μας σ’ αυτή την «ειδική κατηγορία» συνανθρώπων μας και να σκεφτούμε...
Να σκεφτούμε ότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων των «ατόμων με ειδικές ανάγκες» ή «με ειδικές ικανότητες», όπως προτιμούν κάποιοι, είναι ένας από τους ασφαλέστερους δείκτες της πολιτισμικής στάθμης ενός ατόμου ή μιας κοινωνίας, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι απλώς φύση, είναι και υπέρ - φύση. Γι’ αυτό και δημιουργεί πολιτισμό, που πετά στον «Καιάδα» όχι τους αδικημένους από τη φύση ανθρώπους αλλά τις απάνθρωπες αντιλήψεις περί φυσικής επιλογής και «δίκαιου του ισχυροτέρου».
Να σκεφτούμε ότι μέχρι και το 80% του πληθυσμού των ΑμεΑ είναι άνεργο∙ ότι -σύμφωνα με τον ΟΗΕ- περίπου 20% των πιο φτωχών ανθρώπων του πλανήτη πάσχουν από κάποιο είδος αναπηρίας, ενώ 90% των παιδιών με αναπηρία στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν πηγαίνουν καν στο σχολείο.
Να σκεφτούμε ότι περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, ή περίπου ένας στους δέκα, ή 650 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν με αναπηρίες∙ ότι σχεδόν το 10% του πληθυσμού της χώρας μας, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, είναι Άτομα με Αναπηρίες, συχνά της διπλανής μας πόρτας, που συχνά προσπερνούμε αδιάφορα, απορροφημένοι από τη δική μας καθημερινότητα.
Να σκεφτούμε ότι η αναπηρία είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι ελεημοσύνης∙ ότι τα άτομα με αναπηρία πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως ισότιμους συμπολίτες μας και όχι ως αντικείμενα οίκτου και μάλιστα επιδεικτικού έως και ψηφοθηρικού.
Να σκεφτούμε ότι τα ΑμεΑ δεν έχουν απλά δικαίωμα στο επίδομα αλλά δικαίωμα στη συμμετοχή σ’ όλους τους τομείς της κοινωνίας ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Γι’ αυτό, το θέμα της ακώλυτης προσβασιμότητάς τους παντού (δημόσια κτίρια, εξωτερικοί χώροι, συγκοινωνίες) πρέπει να είναι γενικού ενδιαφέροντος.
Να σκεφτούμε ότι δεν μας κοστίζει τίποτε να αλλάξουμε την καθημερινότητα πολλών συνανθρώπων μας απλά και εύκολα, χωρίς το παραμικρό οικονομικό κόστος για μας. Για παράδειγμα: να μην παρκάρουμε πάνω σε πεζοδρόμια, να διατηρούμε ελεύθερες τις προσβάσεις προς αυτά («ράμπες»)∙ να μην παρκάρουμε τα μηχανάκια ή τα...εμπορεύματά μας πάνω ή πολύ κοντά στις διαγραμμίσεις- μπούσουλες για τους τυφλούς
Να σκεφτούμε ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός των ΑμεΑ εμπεριέχει ηθική αναπηρία∙ ότι η συμπαράταξή μας στον αγώνα τους για καταξίωση αποτελεί τον πιο σύντομο δρόμο για την αυτοκαταξίωσή μας.
Να σκεφτούμε ότι το θέμα της αναπηρίας είναι ένα σύνθετο θέμα - πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό-, αλλά και τα οφέλη που απορρέουν από την ένταξη των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της ζωής των κοινοτήτων τους.
Να σκεφτούμε ότι μη αναγνώριση και μη σεβασμός των δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων και δημοκρατία δεν συνυπάρχουν. Και μια πολιτεία (ή γενικότερα κοινωνία) που δεν θεωρεί βασικές πολιτικές προτεραιότητες την κοινωνική συμμετοχή και ισότιμη πρόσβαση σε υποδομές, αγαθά και υπηρεσίες των Α.με.Α. είναι πολιτεία (ή κοινωνία) της παρακμής.
Να σκεφτούμε ότι οι άνθρωποι που με οποιαδήποτε ιδιότητα παραβρίσκονται στα ΑμεΑ (οι ειδικοί παιδαγωγοί, γιατροί, βοηθητικό προσωπικό, εθελοντές κ.ά), πολεμούν στις πρώτες γραμμές του κοινωνικού μετώπου και ότι θα πρέπει η στήριξή τους να είναι πρώτη προτεραιότητα για τους «στρατηγούς» των μετώπισθεν.
Να σκεφτούμε όχι μόνο τον καθημερινό αγώνα αλλά και την αγωνία των γονέων των παιδιών με βαριές αναπηρίες, που βρίσκονται σε απόγνωση σχετικά την τύχη των παιδιών τους, όταν εκείνοι δεν θα βρίσκονται πια στη ζωή!
Να σκεφτούμε ότι «η 3η Δεκεμβρίου ήταν και είναι ημέρα διεκδίκησης των αιτημάτων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, ημέρα άσκησης κοινωνικού ελέγχου για την πρόοδο της εφαρμογής των πολιτικών που καταπολεμούν τις διακρίσεις και προωθούν την ισότιμη ένταξη των ΑμεΑ» και να ακούσουμε το μήνυμα της διεκδίκησής τους: «Προστατέψτε τα άτομα με αναπηρία από την οικονομική και κοινωνική κρίση, μέσω της λήψης άμεσων μέτρων δημοσίων πολιτικών και θεσμικών πολιτικών παρεμβάσεων για την αναπηρία», όπως ζητά η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, με αφορμή την Ημέρα ΑμεΑ.
Να σκεφτούμε ότι η αναπηρία είναι μια υπόθεση που αφορά όλους μας, αφού όλοι μας είμαστε ενδυνάμει αδύναμοι!
Να σκεφτούμε, τέλος, τη μέρα αυτή για το πώς πρέπει να παρεμβαίνουμε δρώντας τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου και όχι το αντίθετο.
Γιώργος Φρυγανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου