Η λίστα ιστολογίων μου

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΠΕΡΙΔΗΣ ΟΡΦΕΑΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ kastellia.blogspot.com

Ερωτ.: Πώς και πότε γεννήθηκε η ιδέα του νέου σας cd "Ονειροπόλων μόχθοι"


Απ.: Η ιδέα να γράψω τον κύκλο τραγουδιών με θέμα οι Δώδεκα μήνες του χρόνου γεννήθηκε όταν έπεσαν στα χέρια μου τυχαία τα ένθετα που κυκλοφόρησαν με τα Κυριακάτικα φύλλα της εφημερίδας ‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’ το 2001. Διαβάζοντας αυτά τα δώδεκα τεύχη, ένα για κάθε μήνα (αφιέρωμα προσφορά στον πολιτισμό μας ), βρήκα συγκεντρωμένα τόσο ενδιαφέροντα στοιχεία που άρχισα να γράφω ένα τραγούδι το μήνα με πρώτο τον Μάρτιο. Ήταν Μάρτης του 2005. Έτσι πήγα μέχρι τον Δεκέμβριο και ξαφνικά σταμάτησα. Υπερίσχυε η λογική του συναισθήματος και έχασα προσωρινά την έμπνευση. Σχημάτισα την εντύπωση ότι το τραγούδι του Δωδέκατου μήνα του χρόνου λόγω της εορτής των Χριστουγέννων πρέπει να είναι παιδικό. Έχασα κάθε αυθορμητισμό. Έκτοτε χρειάστηκα πέντε χρόνια για να ολοκληρώσω τα δώδεκα τραγούδια διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας μερικά βιβλία απ τη βιβλιογραφία των περιοδικών καθώς κι αυτά τα ίδια τα περιοδικά πολλές φορές. Σύντομα θα πω, για να μη γίνω κουραστικός, ότι απ΄ τα λαογραφικά στοιχεία που έμαθα, τις ιστορικές αναφορές στους Αρχαίους και Βυζαντινούς χρόνους, τις μελέτες, τα ψηφιδωτά με τις παραστάσεις των Δώδεκα μηνών, ενθουσιάστηκα ή καλύτερα μαγεύτηκα. Ανακάλυψα πως οι μεγάλες γιορτές του χρόνου συμπίπτουν με τις φάσεις του ηλίου, παρατήρησα το παιχνίδι του φωτός και την επίδρασή που έχει στη ζωή μας. Κατάλαβα γιατί ανάβουμε φωτιές του Αη Γιαννιού και γιατί στολίζουμε με φωτάκια τα Χριστούγεννα! Είχα όλο τον καιρό μπροστά μου να ζήσω και να ξαναζήσω το κλίμα των τριών μηνών που υπολείπονταν, δηλαδή του Δεκέμβρη, Γενάρη και Φλεβάρη. Είχα όλο τον χρόνο μπροστά μου να γράψω και να σβήσω. Έσκισα και ξανάγραψα τον Ιούλιο επίσης. Έδωσα στον εαυτό μου μια ευκαιρία να ζήσει μια γλυκιά περιπέτεια που κράτησε πέντε χρόνια. Το υλικό ολοκληρώθηκε μόλις πέρσι. Και δέκα χρόνια αν χρειαζόταν θα τα διέθετα.



Ερωτ.: Πολλά από τα τραγούδια που γράφετε διακατέχονται από μελαγχολία.Εσείς είστε μελαγχολικός άνθρωπος;


Απ.: Πιο μικρός, στην δεκαετία των είκοσι με τριάντα χρόνων ήμουνα λίγο μελαγχολικός αλλά δεν μπορώ να πω ότι έπασχα από μελαγχολία. Πιο πολύ θυμωμένος ήμουνα γιατί δεν είχα βρει ακόμα τον δρόμο μου. Όσον αφορά όμως την λύπη που εντοπίζεις στα τραγούδια μου είναι γιατί οι λυπημένες μελωδίες με τραβάνε περισσότερο. Επίσης και τα θέματα που σχετίζονται με τα προβλήματα, τα βάσανα της ζωής, τα αδιέξοδα. Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, η μοναξιά. Θυμάμαι στις ερωτικές μου απογοητεύσεις τα τραγούδια που μου έκαναν συντροφιά, που με παρηγορούσαν. Τέτοια τραγούδια θέλω να γράφω κι εγώ. Να συγκινώ, να δίνω κουράγιο. Δεν έχει άλλο νόημα για μένα το τραγούδι. Να δείχνω στους συνανθρώπους μου ότι δεν είναι μόνοι και αν μπορώ να εξυψώνω την ψυχή τους για λίγο τραγουδώντας, καθώς και τη δική μου.


Ερωτ.: Πώς βλεπετε την κατάσταση που εχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα;


Απ.: Αυτή την εποχή η Ελλάδα δοκιμάζεται σκληρά. Δοκιμάζεται η αντοχή μας στο φόβο που προκαλεί η ιδέα της πτώχευσης. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την μεγαλύτερη οικονομική ανασφάλεια που νιώσαμε ποτέ σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Στρατιές ανέργων, στρατιές μεταναστών, μαζικές απολύσεις και συνεχείς απεργίες, κύμα μετανάστευσης νέων ανθρώπων προς το εξωτερικό, απόγνωση. Μέτρα, συνεχή μέτρα άλλα δίκαια άλλα άδικα, ανευθυνότητα και διαφθορά στην πολιτική ζωή και στην κοινωνία. Ατιμωρησία. Δοκιμάζεται η αισιοδοξία μας, η ανθρωπιά μας, η εθνική μας υπερηφάνεια. Μια φωνή λέει μέσα μου ψυχραιμία στην προσπάθειά μου να ισορροπήσω και την επόμενη στιγμή με σταματάνε στο δρόμο για να μου ζητήσουν ελεημοσύνη κι εγώ ντρέπομαι που σκέφτηκα αισιόδοξα έστω για μια στιγμή. Αμείλικτος ο πέλεκυς του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επί κεφαλών δικαίων και αδίκων. Οι Έλληνες ξέρουν καλά τι θα πει φτώχεια, πείνα, όμως πιστέψαμε ότι οι εποχές αυτές πέρασαν ανεπιστρεπτί, εφησυχάσαμε, γίναμε καταναλωτές ή καλύτερα μας καθησύχασαν γιατί ηγετικές φυσιογνωμίες σαν τον Τρικούπη ή τον Βενιζέλο δεν γεννιούνται κάθε μέρα δυστυχώς.



Ερωτ.: Περιγράψτε τα παιδικά σας χρόνια, κάποια γλυκιά παιδική ανάμνηση


Απ.: Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ωραία όπως για τους περισσότερους ανθρώπους. Είναι πολλές οι γλυκές αναμνήσεις όπως η στρωματσάδα στην ταράτσα του ξαδέρφου μου στο σπίτι του στην Πετρούπολη – εφτά-οχτώ χρονών - που καθόμασταν ανάσκελα πριν μας πάρει ο ύπνος και βλέπαμε τα άστρα, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα καθώς και το ποδόσφαιρο που ήταν και η βασική μας διασκέδαση.


Ερωτ.: Τι σας φοβίζει και τι σας αποδιώχνει στη ζωη σας;


Απ.: Τι με φοβίζει και με αποδιώχνει; Στο θέμα της τέχνης με φοβίζει ο λαϊκισμός και στους καλλιτέχνες με απωθεί η έπαρση. Σε προσωπικό επίπεδο τώρα με φοβίζει ότι και τους περισσότερους ανθρώπους. Τις ίδιες αγωνίες έχουμε όλοι πιστεύω.



Ερωτ.: Δώσατε μια συναυλία στα Καστελλια.Ποιές οι εντυπώσεις σας από το χωριό μας;


Απ.: Η συναυλία που δώσαμε το καλοκαίρι του 2008 στα Καστέλλια μαζί με την Μελίνα Κανά και την Λιζέτα Καλημέρη ήταν μια βραδιά που θα μου μείνει αξέχαστη! Για τον πολύ και καλό κόσμο που είχαμε, για την αγάπη του, για την ομορφιά του Παρνασσού. Μαγευτική βραδιά. Εκεί το ρεπερτόριο έτυχε ιδιαίτερης αποδοχής. Κάποια στιγμή ένιωσα να αιωρούμαστε και οι μπροστινοί ακροατές να μας κρατούν απ το καλώδιο του μικροφώνου σαν αετούς! Μας κρατούσαν για να μη φύγουμε πετώντας. Ένα δροσερό αεράκι φύσαγε απ την Γκιόνα κι όλοι τραγουδούσαν. Ήταν στιγμές ευτυχίας για μας. Ήταν μια μαγεία!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου