Η λίστα ιστολογίων μου

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Ελευθέριος Μουζάκης - O πατέρας της κλωστοϋφαντουργίας





Posted Image                                Posted Image

Το 1931 ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως υπάλληλος σε εταιρεία εισαγωγών, για να αναλάβει διευθυντής του εργοστασίου κλωστών «3 Αστέρες».
Στα 21 του χρόνια, το 1934, κρίθηκε ώριμος να αναλάβει καθήκοντα διευθυντή ενός εργοστασίου που απέκτησε η εταιρεία αυτή. Ηταν το μικρό εργοστάσιο κλωστών «Τριών Αστέρων» που αποτέλεσε το ερέθισμα για τη δημιουργία της μεγαλύτερης ελληνικής κλωστοβιομηχανίας και της τρίτης μεγαλύτερης στην Ευρώπη. Χάρη σε αυτό έμαθε την τέχνη και τα μυστικά των κλωστών. Η κλωστική εταιρεία Ραζή, αντιμέτωπη τότε με τον παντοδύναμο Γιάννη Θεοδωρακόπουλο, τον μετέπειτα εφοπλιστή που έλυνε και έδενε στην αγορά με τις κλωστές «Κιθάρα», έμελλε να ήταν το τελευταίο αφεντικό του.

Αρνήθηκε πρόταση του Θεοδωρακόπουλου να δουλέψει για αυτόν και να πολεμήσει τον Ραζή, αλλά το 1939, χωρίς να αποχωρήσει από αυτόν, ανοίχτηκε στην αγορά των κλωστών με δική του, συμπληρωματική δουλειά. Εχοντας την υποστήριξη του Ραζή και άλλων επιχειρηματιών που είχαν εκτιμήσει τις αρετές του, έβγαλε μια πρώτη παρτίδα νημάτων και ακολούθησε με διορατικότητα πολιτική συγκέντρωσης νημάτων και μετάταξης για ράψιμο.

Η φίρμα Ραζή αρνήθηκε στη διάρκεια του πολέμου να χορηγεί, ως ώφειλε, κάποιο εισόδημα στην οικογένειά του. Επιστρέφοντας λοιπόν από το αλβανικό μέτωπο, ο Ελευθέριος Μουζάκης βάδισε στον δικό του επιχειρηματικό δρόμο, με εμπόριο κλωστών αλλά και κάθε είδους ενδυμάτων. Μια μονοκέφαλη χειροκίνητη μηχανή ήταν η πρώτη που απέκτησε και έκανε «χρυσές δουλειές». Προτού ξεσπάσει ο Εμφύλιος είχε νοικιάσει ένα εργοστάσιο στην οδό Αδριανού 61 με δύο ποδοκίνητες μηχανές, τις οποίες λειτουργούσαν τα δύο αδέλφια του.

Το
1944 ίδρυσε μία μικρή επιχείρηση, την “ΚΛΩΣΤΑΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ - ΜΟΥΖΑΚΗΣ”, που σύντομα διακρίθηκε για την υψηλή ποιότητα των προϊόντων της και το 1949 απέκτησε το πρώτο της εργοστάσιο στην Ηλιούπολη.
Η «Πεταλούδα» του, το σήμα κατατεθέν της επιχειρηματικής δραστηριότητάς του, κυκλοφόρησε πρώτη φορά κουβαρίστρα το 1950 και ήταν τέτοια η απήχηση της δουλειάς του και η φήμη που αποκτούσε, ώστε

το 1951 θα αποτελέσει χρονιά σταθμός για την «Πεταλούδα», όπου η εταιρεία αναλαμβάνει την αποκλειστική εισαγωγή και διάθεση των γαλλικών προϊόντων υψηλής ποιότητας «DMC».
, ενώ μεγάλοι ως τότε εισαγωγείς των προϊόντων αυτών κερδοσκοπούσαν κάνοντας μαύρη αγορά. Γρήγορα αντιμετώπισε έναν, όπως έλεγε, ανελέητο πόλεμο.

Καθώς απέκτησε μεγάλους πελάτες, προκάλεσε την οργίλη αντίδραση ισχυρών οίκων της εποχής και τελικά και του ίδιου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών υπό τον Χριστόφορο Κατσάμπα της Πειραϊκής Πατραϊκής, αφού συγκρούστηκε ανοικτά με πασίγνωστα «τζάκια» που κυριαρχούσαν στην κλωστοϋφαντουργία. «Ο Μουζάκης θα καταπιεί όλους τους άλλους...» τον κατηγορούσαν.

«Προτιμώ να πέσω μαχόμενος για μια έντιμη δημιουργία παρά να γίνω βορά ενός ανέντιμου ανταγωνισμού» ήταν η απάντησή του σε όσους του ζητούσαν «για το καλό του» να αλλάξει επάγγελμα και απειλούσαν ακόμη και τη ζωή του, όπως αρκετά χρόνια αργότερα θα εξομολογηθεί. Ηταν τέτοια η επιτυχία της «Πεταλούδας» και της συνεργασίας του με την DMC ώστε
άλλοι γάλλοι ανταγωνιστές που διατηρούσαν εργοστάσιο στον Βοτανικό το έκλεισαν. Ο ένας μετά τον άλλον οι έλληνες ανταγωνιστές συνθηκολόγησαν, εξαγοράστηκαν από την «Πεταλούδα», συχνά παρακαλώντας την. Δεκαεπτά εργοστάσια-βιοτεχνίες κλωστών ραφής περιήλθαν υπό τον έλεγχό της.
Posted Image                         Posted Image

Θεωρείται ο πρώτος σπόνσορας του ελληνικού ραδιοφώνου, αλλά και ο άνθρωπος που εφάρμοσε μεθόδους μάρκετινγκ σε ελληνικά προϊόντα. Είναι ο εφευρέτης του «στα δύο, το ένα δώρο...»

Σχετικά με τις εκπομπές του στο ραδιόφωνο, αναφέρει στην αυτοβιογραφία του που δημοσιεύτηκε το 1997 με τίτλο «Ελευθέριος Μουζάκης, Ντοκουμέντο Μιας Ζωής», ότι το 1950, ταξιδεύοντας για Θεσσαλονίκη, άκουσε από τον ραδιοφωνικό σταθμό Λαρίσης το στρατιώτη Όμηρο Αθηναίο σε ένα μουσικό πρόγραμμα. Μέσω του διαφημιστή Κώστα Δημητρίου μεσολάβησε και ο Όμηρος Αθηναίος μετετέθη στο Γενικό Επιτελείο Αθήνας. Την εποχή εκείνη, οι κλωστές «Κιθάρα» είχαν ένα πρόγραμμα με τον Γιώργο Οικονομίδη από τον ραδιοφωνικό σταθμό της οδού Ζαλοκώστα που είχε τίτλο «781 Λόχος Γενικών Μεταφορών».
Ο Μουζάκης αποφάσισε να ανταγωνιστεί την «Κιθάρα» στον σταθμό ΕΙΡ 2, βάζοντας αντίπαλο του Γιώργου Οικονομίδη τον Όμηρο Αθηναίο, ενισχυμένο με πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκεί
ακούστηκε για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο η Νάνα Μούσχουρη, ενώ ο Κώστας Χατζηχρήστος, ηθοποιός ενός μόλις μηνός στο θέατρο ΡΑΝΤΑΡ, αιφνιδίασε ραδιοφωνικά με τον πονηρό βλάχο Θύμιο και με το σλόγκαν του «Αμ πώς!».

Έπειτα από λίγο καιρό ο έντονος ανταγωνισμός από την εταιρεία του Μουζάκη ήταν τόσο μεγάλος που οι κλωστές «Κιθάρα» πουλήθηκαν στον όμιλο.
Το 1954 λοιπόν, ο διαφημιστικός και εμπορικός «πόλεμος μέχρις εσχάτων», έδωσε νικητή. Τέθηκαν και οι «Κλωστές Κιθάρα» υπό τον έλεγχο του Ελ. Μουζάκη, ο οποίος κατέληξε να κατέχει το 95%-97% της αγοράς σε κλωστικά είδη οικιακής και βιομηχανικής χρήσης.
Το 1957 μαζί με την “ΚΛΩΣΤΑΙ ΚΙΘΑΡΑΣ”, συγκροτεί την “ΚΛΩΣΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΕΛΛΑΔΟΣ A.E.", στην οποία περιέρχονται οι εν τω μεταξύ εξαγορασθείσες εταιρείες και τα σήματά τους. Απέκτησε έτσι το μεγαλύτερο μερίδιο της Ελληνικής αγοράς σε κλωστές ραφής και κεντήματος.

Το 1962 αποδέχθηκε πρόταση τού άλλοτε «φοβερού ανταγωνιστή» του διανοούμενου επιχειρηματία και προέδρου του ΕΒΕΑ επί σειράν ετών Χρήστου Πανάγου και εξαγόρασε και τη δική του κλωστική μονάδα κεντήματος.

Τον είχε ενθουσιάσει, όπως εξηγούσε αργότερα, ένα βιβλίο με τον τίτλο «Το ημερολόγιο ενός Πειραιώτη επιχειρηματία του 5ου αιώνα π.Χ.», το οποίο είχε γράψει ο Χρήστος Πανάγος. Ίσως επειδή ο ήρωας του βιβλίου Θεαγένης, δημιουργός ενός Θεαγένειου Εμπορικού Κέντρου στον Πειραιά το 500 π.Χ., στα γεράματά του είχε θέσει το εξής ερώτημα: «Γιατί να θεωρούμε ήρωες μόνο αυτούς που νίκησαν σε πολεμικές επιχειρήσεις και όχι και όσους με τη δραστηριότητά τους εξουδετέρωσαν ξένες εμπορικές και βιομηχανικές δυνάμεις, οι οποίες σκόπευαν να υποτάξουν οικονομικά την πατρίδα τους ή και όσους με τα πλούτη τους, προϊόν τίμιων, πολύχρονων και κοπιαστικών αγώνων, θωράκισαν αμυντικά την πόλη τους με τους φόρους που πλήρωναν και ακόμη με τα πλούτη τους έδωσαν τη δυνατότητα στους συμπολίτες τους να κάνουν χρήση τόσων έργων κοινής ωφελείας και να θαυμάζουν τόσα καλλιτεχνικά αριστουργήματα;».

Το 1968 ίδρυσε την εταιρεία «ΕΛ. Δ. ΜΟΥΖΑΚΗΣ Α.Ε.», η οποία εγκαινίασε τη λειτουργία του πρώτου κλωστηρίου της το 1970.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 τέθηκαν οι βάσεις για την εξάπλωση στις διεθνείς αγορές, με αποτέλεσμα σήμερα ο Ομιλος Μουζάκη να εξάγει άνω του 50% της παραγωγής του σε 35 χώρες.
Είναι γνωστό εξάλλου ότι τα επώνυμα προϊόντα του ομίλου Μουζάκη ουσιαστικά «εκτόπισαν» από την ελληνική αγορά τις ξένες μάρκες, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση, από το 1960, συναλλάγματος εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του Ελευθερίου Μουζάκη ήταν η αγάπη του για το κυνήγι. Την εμπειρία του αυτή την καταγράφει στο δεύτερο βιβλίο του το «75 Χρόνια Κυνήγι».

Το 1991 η εταιρεία του εισήχθη στο Χρηματιστήριο και υπέγραψε συμβόλαιο με την MADEIRA - Γερμανίας για την αποκλειστική εισαγωγή και διάθεση των προϊόντων της στην Ελλάδα.

Το 1994 εξαγόρασε εξολοκλήρου την «Κλωστοβιομηχανίαι Ελλάδος Α.Ε.» και το 1995 ίδρυσε την εταιρεία “ΕΛ. Δ. ΜΟΥΖΑΚΗΣ – Εκκοκκιστήρια Σερρών Α.Ε.", στην οποία η “ΕΛ. Δ. ΜΟΥΖΑΚΗΣ Α.Ε.Β.Ε.Μ.Ε.", συμμετέχει στο κεφάλαιο της κατά 51%.

Το 1998 υπέγραψε συμβόλαιο με γερμανική εταιρεία για την αποκλειστική εισαγωγή και διάθεση των προϊόντων της στην Ελληνική αγορά. Το 1999 η εταιρεία εισήλθε στο κεφάλαιο της εταιρείας “ΗΛΙΟΣ Α.Ε.Β.Ε." και συμμετέχει κατά 50%, και στο κεφάλαιο της εταιρείας “ROBERT MATRA” με συμμετοχή 60%.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ελ. Μουζάκης είχε αποτραβηχτεί από την ενεργό δράση. Ωστόσο, είχε πολισχιδή δραστηριότητα στον κοινωνικό τομέα, εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε διεθνείς επιχειρηματικές αποστολές. Αφησε πίσω του ισχυρή κληρονομιά, έναν όμιλο πρότυπο για την ελληνική βιομηχανία, με έντονα τα χαρακτηριστικά της εξωστρέφειας. Ο Ελ. Μουζάκης αποτέλεσε σπάνιο πρότυπο επιχειρηματικού ηγέτη, ανάγοντας την ποιότητα σε τρόπο ζωής.

Posted Image                              Posted Image

Προερχόταν ο Μουζάκης από τον πριν τη συρρίκνωσή του Ελληνισμό της Μεγάλης Ελλάδας, από την Ιωνία. Αυτός ο Σμυρνιός δεν απέκτησε ποτέ τη νοοτροπία των μεγαλοαστών που παίζουν κουμ καν.
Ποτέ το όνομά του, το δικό του ή οποιουδήποτε μέλους της οικογένειάς του, δεν βρέθηκε στις κοσμικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών. Ποτέ δεν έγινε απεργία στα εργοστάσιά του.
Δεν φοβήθηκε ποτέ τον ανταγωνισμό, αποδεικνύοντας ότι η σωστά λειτουργούσα βιομηχανία μπορεί να είναι υγιής και απόλυτα συνεπής στις υποχρεώσεις της. Και το εκπληκτικό, να διεκδικεί την πρώτη θέση στη λίστα των φορολογουμένων.


Η ΔΙΑΘΗΚΗ
Απρόσβλητη καθιστά με τη διαθήκη του ο Ελευθέριος Μουζάκης την «Πεταλούδα» του, αμείβοντας ταυτόχρονα όλο ανεξαιρέτως το προσωπικό της με μπόνους ώστε να δεσμεύσει ηθικά και τους εργαζομένους να πράξουν ό,τι καλύτερο μπορούν προκειμένου να υπάρχει για τουλάχιστον πολλά χρόνια ακόμη η εισηγμένη στο ΧΑ εταιρεία του και να μην αποτελέσει βορά κερδοσκοπικών συμφερόντων. Όλες οι εταιρείες του Χρηματιστηρίου μπορούν στο ορατό μέλλον να πωληθούν, η «Ελ. Δ. Μουζάκης», όμως, η οποία με εμπορικές τιμές και με βάση την αξία τής ακίνητης περιουσίας της αποτιμάται σε αρκετές δεκάδες εκατ. ευρώ, όχι. Οι άμεσοι οικογενειακοί κληρονόμοι του βιομηχάνου που διέγραψε ηρωική όσο και μυθιστορηματική πορεία στον χώρο της ελληνικής βιομηχανίας και έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά και συνεργάτες του, στους οποίους μεταβιβάζει το 83,3% των μετοχών της βιομηχανίας-κορμού του ομώνυμου ομίλου, δεσμεύονται να παλέψουν για να τη διατηρήσουν ζωντανή, όσοι άνεμοι και αν σαρώνουν τις κλωστοϋφαντουργίες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Απαράβατος όρος που συνοδεύει τη μεταβίβαση των μετοχών του είναι η διατήρησή τους τουλάχιστον για 15 χρόνια ακόμη.

Όλες οι εισηγμένες εταιρείες του Χρηματιστηρίου μπορούν στο εγγύς μέλλον να πωληθούν, η «Ελ. Δ. Μουζάκης» όμως όχι.

Σχετικά με τη διαθήκη-παρακαταθήκη του Ελευθέριου Μουζάκη, που έχει κατατεθεί στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το 85% των μετοχών που ανήκαν στον ίδιο περιέρχεται στους άμεσους οικογενειακούς κληρονόμους του ενώ το υπόλοιπο 15% του μετοχικού πακέτου του περιέρχεται σε συνεργάτες-στελέχη της επιχείρησης. Ο όρος της διατήρησης των μετοχών συνδέεται επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, με τη διανομή και των άλλων περιουσιακών στοιχείων του. Τουλάχιστον ως τις 31 Δεκεμβρίου 2021 δεν επιτρέπεται η πώληση μετοχών της εταιρείας από τους νέους μετόχους της. Παράλληλα, από την προσωπική περιουσία του επιχειρηματία χορηγείται μπόνους στο προσωπικό και προβλέπεται η πάγια χορηγία των παιδιών των εργαζομένων που σπουδάζουν και αριστεύουν.

Καθήκοντα εκτελεστή της διαθήκης και διαχειριστή των εταιρειών του εκλιπόντος βιομηχάνου θα αναλάβει βάσει της διαθήκης, πενταμελής ομάδα αποτελούμενη από τους οικογενειακούς κληρονόμους και συνεργάτες του.

Ο Ελ. Μουζάκης έφυγε από τη ζωή στις 28 Σεπτεμβρίου 2006, σε ηλικία 93 ετών, ενώ την τελευταία τριετία είχε «προικοδοτήσει» την επιχείρηση με άτοκο κεφάλαιο 10 εκατ. ευρώ για το ενδεχόμενο να χρειαστεί αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ή να προκύψει έκτακτη ανάγκη.

Παρά την κρίση που διατρέχει την ευρωπαϊκή κλωστοβιομηχανία και κλωστοϋφαντουργία, άφησε την επιχείρηση κερδοφόρο, αφού για το εννεάμηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2006 η εισηγμένη στη Σοφοκλέους παρουσίασε προ ημερών ενοποιημένα καθαρά κέρδη ύψους 1,2 εκατ. ευρώ.
Ώσπου να κλείσει τα μάτια και παρ' ότι για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή του είχε μείνει μακριά από την καθημερινή ενασχόλησή του με αυτήν, τα τρία τελευταία χρόνια, διατήρησε τη θέση του προέδρου αλλά και του διευθύνοντος συμβούλου, τα καθήκοντα του οποίου μετά τον θάνατό του ανέλαβε ο ανιψιός του και επί δεκαετίες αφανής στυλοβάτης της επιχείρησης κ. Νικ. Σαράφης. Όχι τυχαία ασφαλώς οι τράπεζες ανανέωσαν αμέσως τον δανεισμό της.

Posted Image


20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ στον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ
Η κρίση στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας οφείλεται στα λάθη των ίδιων των βιομηχάνων, παραδέχεται ο "πατριάρχης" του χώρου κ. Ελευθέριος Μουζάκης. "Δεν αντιληφθήκαμε τα μηνύματα των καιρών και χάσαμε τη μεγάλη ευκαιρία να δώσουμε στον κλάδο μας τον ρόλο που του άξιζε στην Ελλάδα και την Ευρώπη" λέει. Και τονίζει πως διέξοδο στην κρίση θα μπορούσε να αποτελέσει η στροφή στο έτοιμο ένδυμα.

Κρίση στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας.
Και μεγάλη. Από το 1.450.000 αδράχτια της δεκαετίας του 1960, φτάσαμε σήμερα στα 650.000.

Πώς έφτασε ως εδώ;
Ύστερα από πολλά λάθη. Καταρχήν νομίζαμε ότι ακόμη και χωρίς τον εκσυγχρονισμό των εργοστασίων μας, κανείς και τίποτα δεν θα μπορούσε να μας βλάψει, γιατί θα μας στήριζε εσαεί η πολιτεία, μόνο και μόνο επειδή απασχολούσαμε μεγάλο αριθμό προσωπικού. Μέγα λάθος…

Τι άλλο έφταιξε;
Το γεγονός ότι αρκετοί αναμείχθηκαν με τον κλάδο μόνο με τη λογική να αποσπάσουν κρατικές χρηματοδοτήσεις για να τις επενδύσουν κάπου αλλού.

Έχετε πει ότι ο κλάδος έπεσε σε λάθος χέρια
Αυτό αληθεύει. Εξάλλου, δεν υπάρχει κανείς πια από τους παλιούς. Όλοι χάθηκαν, ο καθένας τους για διαφορετικούς λόγους.

Δεν έγιναν σοβαρές προσπάθειες επενδύσεων και εκσυγχρονισμού;
Φυσικά. Έγιναν όμως και αλόγιστες επεκτάσεις, χωρίς στρατηγική και ορθολογισμό. Όσοι τις έκαναν, τις πλήρωσαν.

Πότε χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία για τον κλάδο;
Το 1963, όταν η ευρωπαϊκή κλωστοϋφαντουργία βρισκόταν σε κρίση, αλλά οι Έλληνες βιομήχανοι δεν αντελήφθησαν τα μηνύματα των καιρών και δεν εκμεταλλεύθηκαν (με επενδύσεις και εκσυγχρονισμό) τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν.

Τι ήταν αυτό που έλειπε;
Το όραμα.

Οι επιχειρηματίες διδάχθηκαν από τα λάθη τους;
Όσοι δεν υπάρχουν πια πλήρωσαν ακριβά τα λάθη τους, άρα πήραν το μάθημά τους. Όσο για εμάς που μείναμε… θα φανεί στο μέλλον.

Εσείς έχετε κάνει λάθη;
Ασφαλώς και έχω κάνει, όμως άλλης μορφής.

Ένα παράδειγμα;
Το 2000, όταν το δολάριο ήταν "ψηλά", αγοράσαμε - όπως όλοι τότε - βαμβάκι που σήμερα παραμένει απούλητο. Αυτό ήταν μεγάλη ζημιά για όλους μας.

Ποιος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ελληνική κλωστοϋφαντουργία;
Οι χαμηλού κόστους τρίτες χώρες, οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές από τις χώρες αυτές και η υποτίμηση του δολαρίου.

Υπάρχει διέξοδος στην κρίση;

Μια διέξοδος είναι η στροφή στο έτοιμο ένδυμα.
Έχετε εξαγοράσει τρεις εταιρείες ετοίμων ενδυμάτων (Ήλιος, Robert Matra, Macoplex). Μελλοντικά σχέδια;
Υπάρχουν πολλά, αλλά προς το παρόν δεν είναι ανακοινώσιμα.

Ετοιμάζεστε να εξάγετε έτοιμα ενδύματα στην Ιταλία;
Είναι στα άμεσα σχέδιά μας να δημιουργήσει η Macoplex κολεξιόν με το δικό της διακριτικό όνομα (Sei Unica) που θα πωλείται στην ιταλική αγορά.

Έχετε πει ότι "τέχνη δεν είναι μόνο να δημιουργείς εσύ, αλλά να δημιουργείς και άλλους, όπως τα στελέχη που σε περιβάλλουν".
Είναι αλήθεια. Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας μου ήταν και η δημιουργία ικανών στελεχών.

Τα πτυχία κάνουν το στέλεχος ή η αγάπη του για τη δουλειά;
Ασφαλώς και πρέπει να ερωτευτεί τη δουλειά του. Αλλά όταν έχει και την επιστημονική κατάρτιση που προέρχεται από την αγάπη του προς την επιστήμη, τότε γίνεται "Το Στέλεχος".

Τι χαρακτηρίζει τον καλό πωλητή;
Η διορατικότητα, η ικανότητα να συλλαμβάνει τα μηνύματα της αγοράς και να τα μεταδίδει στον χώρο του, αλλά κυρίως το χάρισμα να πείθει ότι τα προϊόντα που προωθεί είναι ακριβώς αυτά που επιζητά και χρειάζεται ο πελάτης.

Νιώθετε δικαιωμένος από τη ζωή;
Μπορώ να πω πως ναι, δοξάζοντας τον Θεό.

Υπάρχει κάτι που δεν προλάβατε να κάνετε;
Πολλά.

Αν αρχίζατε πάλι από την αρχή, θα θέλατε να ασχοληθείτε με?
Ένα πολύ μικρό εργοστάσιο, σαν αυτό από το οποίο ξεκίνησα το 1939.
Posted Image

Πηγές
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_29/09/2006_199466
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_14_01/10/2006_199754
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=177460&ct=3&dt=03/12/2006

http://archive.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=03.10.2006,id=64405124

http://www.marketzone.gr/sites/blogs/tseligas/default.aspx

1 σχόλιο:

  1. Δεν ειχα την τυχη να γνωρισω απο κοντα τον αειμνηστο Ελευθεριο Μουζακη,αν και ενα μεγαλο ποσοστο της Robert Matra που απεκτησε ανηκε σε μενα .Κριμα που η συνεχεια της RM δεν ηταν αυτη που θα επρεπε,κυριως λογω της αδυναμιας της να καθιερωθει στην Ευρωπη,αν και εγιναν πολλες και δαπανηρες προσπαθειες γιαυτο.Δυο φορες κριμα που οι ελληνικες κλωστουφαντουργικες επιχειρησεις δεν μπορεσαν να καθιερωθουν στην Ευρωπη και να αντεξουν στον διεθνη ανταγωνισμο.Οι λογοι ειναι πολλοι και εχουν μια κοινη συνισταμενη :την ελλειψη επιχειρηματικης κουλτουρας που χαρακτηριζει τους Ελληνες επιχειρηματιες..Πες το Παιδεια,πες το κακη νοοτροπια,πες το "αρπα κολα" και ολα μαζι..Παντως αφησε την σφραγιδα του ο Ελευθεριος Μουζακης στην συγχρονη Ελλαδα και ειναι κριμα που τετοιες εταιρειες, με τοσο ποιοτικα προιοντα να μην καθιερωθουν στην παγκοσμια αγορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή