Το Καλοκαίρι του 2008 βρέθηκα στη Σικελία και ένα από τα πιο περίεργα αξιοθέατα ήταν αδιαμφισβήτητα οι λεγόμενες «Κατακόμβες» στο Παλέρμο.
Οι κατακόμβες έχουν τις ρίζες τους πίσω στο 1599 όταν κάποιοι ιερείς αποφάσισαν να μουμιοποιήσουν έναν μοναχό που πίστευαν πως είναι άγιος. Με το πέρασμα των χρόνων, πολλοί μοναχοί εξέφρασαν την επιθυμία να ταριχευθούν τα σώματά τους, μετά θάνατο, έτσι ώστε ο κόσμος να θυμάται πως ήταν οι ίδιοι εξωτερικά. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τα νεκρά σώματα άρχισαν να γίνονται εκατοντάδες και επειδή ο χώρος ήταν αρκετά περιορισμένος οι καπουτσίνοι που είχαν αναλάβει τη συντήρηση των πτωμάτων άρχισαν να τα τοποθετούν στους τοίχους των διαδρόμων.
Η Rosalia Lombardo πέθανε σε πολύ μικρή ηλικία το 1920 από πνευμονία και αυτή ήταν το τελευταίο σώμα που ταριχεύθηκε, προτού απαγορευθεί η διαδικασία από τις τοπικές αρχές. Η Rosalia που πήρε το όνομα “H ωραία κοιμωμένη” αποτελεί ένα ιδιαίτερο σημείο του χώρου μιας και το σώμα της έχει μείνει κυριολεκτικά ανέπαφο ενώ ο μύθος λέει πως η δίδυμη αδερφή της, την επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά μέχρι την ημέρα που πέθανε και η ίδια σε ηλικία 86 ετών. Το μυστικό με το οποίο το σώμα της Rosalia έχει διατηρηθεί σε αυτή την κατάσταση λέγεται πως ανακάλυψε ένας γιατρός στο Παλέρμο ονόματι Dr. Solafia, ο οποίος όμως δεν το αποκάλυψε ποτέ.
Όλα τα ταριχευμένα σώματα έχουν αυτούσια τα ρούχα της εποχής και μπορεί κανείς να διακρίνει τις τοπικές ενδυμασίες από το 1600 μέχρι και το 1900. Σίγουρα δεν είναι ένα αξιοθέατο που μπορεί να αντέξει κάποιος με ευαίσθητο στομάχι μιας και πολλά από τα σώματα με το πέρασμα των χρόνων έχουν χάσει τη σάρκα τους και έχουν παραμείνει πραγματικοί σκελετοί.
Οι διάδρομοι είναι χωρισμένοι στις κατηγορίες: Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ιερείς, μοναχοί και επαγγελματίες. Στην τελευταία κατηγορία συναντά κανείς δικηγόρους, συγγραφείς, γιατρούς ενώ ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και ένας αμερικάνος.
Οι κατακόμβες έχουν τις ρίζες τους πίσω στο 1599 όταν κάποιοι ιερείς αποφάσισαν να μουμιοποιήσουν έναν μοναχό που πίστευαν πως είναι άγιος. Με το πέρασμα των χρόνων, πολλοί μοναχοί εξέφρασαν την επιθυμία να ταριχευθούν τα σώματά τους, μετά θάνατο, έτσι ώστε ο κόσμος να θυμάται πως ήταν οι ίδιοι εξωτερικά. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τα νεκρά σώματα άρχισαν να γίνονται εκατοντάδες και επειδή ο χώρος ήταν αρκετά περιορισμένος οι καπουτσίνοι που είχαν αναλάβει τη συντήρηση των πτωμάτων άρχισαν να τα τοποθετούν στους τοίχους των διαδρόμων.
Η Rosalia Lombardo πέθανε σε πολύ μικρή ηλικία το 1920 από πνευμονία και αυτή ήταν το τελευταίο σώμα που ταριχεύθηκε, προτού απαγορευθεί η διαδικασία από τις τοπικές αρχές. Η Rosalia που πήρε το όνομα “H ωραία κοιμωμένη” αποτελεί ένα ιδιαίτερο σημείο του χώρου μιας και το σώμα της έχει μείνει κυριολεκτικά ανέπαφο ενώ ο μύθος λέει πως η δίδυμη αδερφή της, την επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά μέχρι την ημέρα που πέθανε και η ίδια σε ηλικία 86 ετών. Το μυστικό με το οποίο το σώμα της Rosalia έχει διατηρηθεί σε αυτή την κατάσταση λέγεται πως ανακάλυψε ένας γιατρός στο Παλέρμο ονόματι Dr. Solafia, ο οποίος όμως δεν το αποκάλυψε ποτέ.
Όλα τα ταριχευμένα σώματα έχουν αυτούσια τα ρούχα της εποχής και μπορεί κανείς να διακρίνει τις τοπικές ενδυμασίες από το 1600 μέχρι και το 1900. Σίγουρα δεν είναι ένα αξιοθέατο που μπορεί να αντέξει κάποιος με ευαίσθητο στομάχι μιας και πολλά από τα σώματα με το πέρασμα των χρόνων έχουν χάσει τη σάρκα τους και έχουν παραμείνει πραγματικοί σκελετοί.
Οι διάδρομοι είναι χωρισμένοι στις κατηγορίες: Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ιερείς, μοναχοί και επαγγελματίες. Στην τελευταία κατηγορία συναντά κανείς δικηγόρους, συγγραφείς, γιατρούς ενώ ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και ένας αμερικάνος.
Σάββας Στανής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου