Ο Ανδρούτσος έστειλε λίγο πριν την έκρηξη της επανάστασης στη Στερεά κάποιον αντιπρόσωπό του στο Γαλαξείδι για να ζητήσει πυρομαχικά για τους άνδρες του και τους έγραψε και την ακόλουθη επιστολή για να τους παρακινήσει να συμμετάσχουν στον αγώνα. Η επιστολή είναι ενδεικτική του φρονήματός του, του άκρατου ενθουσιασμού του, της συγκίνησής του για το επικείμενο γεγονός, της αποφασιστικότητας και της εμπιστοσύνης του στην επανάσταση.
Αγαπητοί μου Γαλαξιδιώτες
Ήτανε βέβαια απ’ το Θεό γραμμένο να δράξωμε τα άρματα μια ημέρα και να χυθούμε κατεπάνω στους τύραννους μας, που τόσα χρόνια ανελέητα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλουμε, βρε αδέρφια, τούτη την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε απόκάτω στη σκλαβιά και στο σπαθί των Τούρκων να ακονιέται εις τα κεφάλια μας; Δεν τηράτε που τίποτα δε μας απόμεινε; οι εκκλησιές μας γεννήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτε εδικό του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώσι, νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ό,τι μας απανταχαίνει ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξιν και ας είμεθα, αδέρφια, πως ο Χριστός μας ο πολυαγαπημένος θα βάλη το χέρι απάνω μας. Ό, τι θα κάμωμε πρέποντας είναι να το κάμωμε μια ώρα αρχύτερα, γιατί ύστερα θα χτυπάμε το κεφάλι μας. Τώρα η Τουρκιά είναι μπερδεμλενη σε πολέμους και δεν έχει ασκέρια να στείλη κατεπάνου μας. Ας ωφεληθώμεν από την περίστασιν, όπου ο Θεός ακούοντας τα δίκαια παράπονά μας έστειλε δια ελόγου μας. Μια ώρα πρέπεοντας είναι να ξεσπάση αυτό το μαράζι, όπου μας τρώγει την καρδιά. Στα άρματα, αδέρφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνωμε. Και βέβαια καλύτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήση κάθε Χριστιανός και Έλληνας.
Εγώ, καθώς το γνωρίζετε καλότατα, αγαπητοί μου Γαλαξιδιώτες, εμπορώ να ζήσω βασιλικά, με πλούτη, με τιμές, με δόξες. Οι Τούρκοι ό, τι και αν ζητήσω μου το δίνουνε παρακαλώντας. Γιατί το σπαθί του Οδυσσέα δεν χωρατεύει. Έπειτα, κοντά στα άλλα, ενθυμούνται και τον πατέρα μου που τους εζεμάτισε. Μα σας λέγω την πάσαν αλήθειαν, αδέρφια. Δεν θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνώ και το γένος μου να βογγά στη σκλαβιά. Μου καίγεται η καρδιά μου σαν συλλογιούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραγνεύουν.
Από το Μωρηά μου στείλανε γράμματα πως είναι τα πάντα έτοιμα. Εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλληκάρια μου. Μα θέλω πρώτα να είμαι βέβαιος το πώς θα με ακολουθήσετε κι εσείς. Αν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά κι εγώ από την άλλη, θα σηκωθή όλη η Ρούμελη. Γιατί ο κόσμος φοβάται. Μα σαν ιδή ελόγου σας, που έχετε καράβια και ξέρετε καλύτερα τα πράγματα, το πώς σηκώνετε μπαϊράκι θενά τελειώση ότι καλύτερο το πράγμα.
Περιμένω απόκρισι με τον ίδιο τρόπο που φέρνει το γράμμα μου. Τη μπαρούτη και τα βόλια τα έλαβα και τα εμοίρασα. Να με οικονομήσετε και στουρνάρια και αν σας περισσεύη και άλλη μπαρούτη να μου στείλετε, γιατί θα την δώσω στους Πατρατσικιώτας. Του πανουργιά τα λόγια μην τα πολυακούτε. Είναι φοβιτσιάρης. Μα σαν τον σηκώσωμεν εμείς, αλλέως δεν μπορεί να πράξη πάρεξ να έρθη με το μέρος μας.
Αύριο βράδυ να έρθη ένας στο μοναστήρι και θα ευρή τον Γκούραν για να μιλήση σαν να ήμουνα εγώ ο ίδιος. Τον Γκούρα να τον αγαπάτε. Είναι παιδί δικό μας και καλό παλληκάρι.
Χαιρετίσματα σε όλυς πέρα και πέρα. Σας χαιρετώ και σας γλυκοφιλώ
22 Μαρτίου 1821
Ο αγαπητός σας
ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ
Είναι ανάγκη να σημειωθεί ως προς τα αναφερόμενα στην επιστολήν πρόσωπα, ότι ο Ανδρούτσος πλανιώταν, όπως του είχε συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Ο Πανουργιάς δεν ήταν φίλος του. Υπήρχε εχθρότητα μεταξύ τους εξαιτίας των παλαιών τους αντιθέσεων, αλλά δεν ήταν δειλός, ούτε είχε δισταγμούς για τον αγώνα. Υπήρξε ο πρώτος στην Ανατολική Ελλάδα που κήρυξε την επανάστασι όταν πληροφορήθηκε την έκρηξη του κινήματος στην Πελοπόννησο. Ο δε Γκούρας ήταν βεβαίως άξιος θαυμασμού για τις πολεμικές του ικανότητες, αλλά την τυφλή εμπιστοσύνη του παλαιού του αρχηγού διέψευσε ο ίδιος αργότερα, κατά τραγικό τρόπο.
Διονυσίου Κόκκινου, Η Ελληνική Επανάστασις.
http://feltor.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου