Η σατιρική ποίηση είναι, ακόμα, εδώ (ευτυχώς για μας!!!)

24grammata.com/ παυσίλυπος λόγος
επιμέλεια: Γιώργος Πρίμπας
ο ποιητής stixakias είναι, ίσως, ο Σουρής της εποχής μας, ίσως και όχι
(εξαρτάται από το πόσο σοβαρά θα τον διαβάσετε). http://stixakias.wordpress.com
Η Τέχνη δεν είναι χρήσιμη, όταν οδηγεί τον κόσμο στα πιο βαθιά χασμουρητά (παραλλάζοντας τον Σαββόπουλο). Η Τέχνη, και πρωτίστως η ποίηση, πρέπει να είναι “νάρκη του άλγους”, αεράκι θαλασσινό στην ψυχή των ανθρώπων, πρέπει να είναι πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα με οποιοδήποτε εργαλείο, αρκεί να οργώνει τις ψυχές των ανθρώπων. Αντίθετα:

…Ζω σ΄ ένα κόσμο που τον ήθελα καλύτερο
κι όλο θυμώνω όλο βρίζω και φωνάζω
Μετά…αγοράζω τον καπνό μου απ’ το περίπτερο
και αραχτός στην πολυθρόνα μου…ρεμβάζω
όπως αναφέρει στα σατιρικά του ποιήματα ο “stixakias”, ο οποίος, σύμφωνα με τον ποιητή Δημήτρη Σολδάτο [ δες εδώ], «είναι ο αυθεντικότερος σατιρικός Ποιητής (με κεφαλαίο) της εποχής μας». Και τι άλλο εξάλλου θα μπορούσε να πει αν ζούσε σήμερα ο Σουρής από:
«…Είναι πικρό σαν κώνειο
ρε μάγκα το μνημόνιο.»
ή
«…Με κώλο που αγαπάει τον καναπέ
τηλε- κι εγώ -απ’ το σαλόνι επαναστάτης…
…κάνω αποτίμηση στα πρόσφατα συμβάντα.
High Definition οι μολότοφ στην οθόνη
ταιριάζουν μούρλια με τα φώτα στη βεράντα
κι ο ήχος τους -Dolby Surround- μ’ απογειώνει…»
ή ακόμα
«…Ποια Ιφιγένεια -καλέ- και ποια Αντιγόνη
κώλος χρειάζεται στητός, βυζί λεμόνι
και στο περπάτημα η μέση σας να σπάει
και να πετάγεται ο γοφός λίγο στο πλάι…»
μπρος στα κοριτσάκια που εκλιπαρούν το μέλλον τους σωρηδόν μες από το κάθε reality show ή τα Πρακτορεία Μοντέλων Barbie-οποιώντας και ευτελίζοντας εαυτούς.
Ξεσκονίζοντας από πάνω μας την υποκρισία και τη σεμνοτυφία του «καθωσπρεπισμού στην Τέχνη» (τι χυδαία έκφραση!), ας δεχτούμε τους Έλληνες που δημιουργούν, δίχως εσωστρέφεια, εμμονές και μικροαστικές ψυχώσεις. Η σάτιρα, δεν έχει καμία σχέση, με τα χαζοχαρούμενα κουτσομπολιστικά αστεία της τηλεόρασης, ζητά μόνο ένα χαμόγελο μας, ενίοτε πικρό, αφού τελικά εμάς αφορά, και μας δίνει πολλά, παρά πολλά.
Τρόικα

Μάγκες ό,τι προλάβαμε
ό,τι ήπιαμε ό,τι φάγαμε
το μήνυμα το λάβαμε
γραπτά προφορικά

Το τόνισε η Τρόικα
σε λίγο δε θα τρώει κα
σε λίγο δε θα τρώει κα
κανένας τελικά!

Είναι πικρό σαν κώνειο
ρε μάγκα το μνημόνιο
και σαν τρελό δαιμόνιο
μας τρώει τα σωθικά

Κι όπως είπε κι η Τρόικα
σε λίγο δε θα τρώει κα
σε λίγο δε θα τρώει κα
κανένας τελικά!!!

Επαναστάτης
Ζω σ’ έναν κόσμο που δεν έχει προηγούμενο
τα μάτια κλείνω να μη βλέπω οφθαλμαπάτες
Ένα παρόν που τάζει μέλλον διφορούμενο
κι ένα στιλέτο που χτυπά σκυμένες πλάτες…

Ζω σ’ ένα κόσμο παλαβό χωρίς αισθήματα
ψηφία άλγεβρας οι ανθρώπινες οι σχέσεις
Και κάπως έτσι λύνονται όλα τα προβλήματα
Με “έστω πως” κι άλλες ανόητες υποθέσεις…

Ζω σ΄ ένα κόσμο που τον ήθελα καλύτερο
κι όλο θυμώνω όλο βρίζω και φωνάζω
Μετά…αγοράζω τον καπνό μου απ’ το περίπτερο
και αραχτός στην πολυθρόνα μου…ρεμβάζω

Next top model
Πάρτε στα χέρια μια μπριζόλα. Κάντε πόζες
θέλω να γίνετε τσαχπίνες και μπριόζες
Μετά θα βάλουμε φιλέτο στο κεφάλι
κι ένα μπιφτέκι γαλοπούλας στη μασχάλη

Έτσι θα βγάλετε ΛΕΦΤΑ. Ευρώ, Δολάρια
κι αυτά που κάνετε εδώ τα σεμινάρια
εκτός του ότι βελτιώνουν τη ζωή σας
βοηθάν’ να φτιάξει και το σχήμα στο βυζί σας

Ποια Ιφιγένεια -καλέ- και ποια Αντιγόνη
κώλος χρειάζεται στητός, βυζί λεμόνι
και στο περπάτημα η μέση σας να σπάει
και να πετάγεται ο γοφός λίγο στο πλάι

Όνειρο απρόσιτο. Να γίνεις Top μοντέλο
σα να μην είχε την τιμή κάποιο άλλο «θέλω»
να μπει κι αυτό στη γκάμα των επιλογών σου
κι ας μην τραβά το θαυμασμό των διπλανών σου…

Και πώς να μην σού γίνει πρώτη επιλογή σου;
Αφού την είδες και αλλιώς την προκοπή σου
τόσα πτυχία διατριβές δημοσιεύσεις
κι ούτε ένα κόσμημα δεν είχες να φορέσεις

Καλά τα λούσα και τα εύκολα τα φράγκα
Μα το παλάτι ίσως προκύψει μια παράγκα
π’ αντί για θρόνο θα ‘χει ασήμαντη μια θέση
χωρίς το glamour και δεν ξέρω αν θα σ’ αρέσει…

Εδώ τα δύσκολα δεν είναι να κερδίσεις
ούτε να πουν το όνομά σου στις ειδήσεις
Το δύσκολο είναι να διακρίνεις αν η νίκη
είναι το αντίτιμο που σου ‘δωσαν για νοίκι…

Τριώδιο
Άνοιξε το τριώδιο
κι εγώ με μόνο εφόδιο
μια τρέλα στο κεφάλι
Από την κούνια μασκαράς
και ποιητής της συμφοράς
αρλούμπες γράφω πάλι

Στο καρναβάλι της ζωής
μια μάσκα εγώ της προκοπής
δε βρήκα να φορέσω
Ούτε πλουμίδια αστραφτερά
βρήκα να βάλω μια φορά
λίγο κι εγώ ν’ αρέσω

Μ’ ίδια τη φάτσα πάντα ανφάς
(το ‘πα! Απ’ την κούνια μασκαράς)
πάω, πατώ, σκοντάφτω
Και σα να μη μου φτάνει αυτό
με στόμα που χάσκει ανοιχτό
συνέχεια μύγες χάφτω

Και φτύνω ολούθε φτου και φτου
και του κορμιού μου του σκυφτού
τραντάζεται η καμπούρα
Κι από τις μπίρες που ‘χω πιει
καμιά φορά -Πω! Πω! Ντροπή!-
μου φεύγουνε και ούρα

Και πάω…φαντάσου με γκρο πλαν
Καμπουρο-κατρουλο-Δον-Ζουάν
να βήχω και να φτύνω
Και πού και πού (απ’ το βρακί)
καμιά υπερηχητική
πορδή κρυφά ν΄ αφήνω

Για τέτοια ομορφιά μιλώ
κι όλους εσάς, σας προκαλώ
τώρα εδώ να πείτε
Αν ψάξετε όλοι εσείς
μήκη και πλάτη αυτής της γης
τέτοια ομορφιά θα βρείτε;

Ποπολάρος
Με κώλο που αγαπάει τον καναπέ
τηλε- κι εγώ -απ’ το σαλόνι επαναστάτης
με ύφος προπαντός και με τουπέ
(να μοιάζει η φάτσα μου μιας άλλης πιο φευγάτης)

κάνω αποτίμηση στα πρόσφατα συμβάντα.
High Definition οι μολότοφ στην οθόνη
ταιριάζουν μούρλια με τα φώτα στη βεράντα
κι ο ήχος τους -Dolby Surround- μ’ απογειώνει…

Κάνω αναλύσεις. Οι απόψεις μου σταράτες!
Μπάτσοι, Γουρούνια -στα Εξάρχεια Δολοφόνοι
Μετά, αλήτες μασκοφόροι τρομοκράτες!
Και δίπλα μου, όλη η οικογένεια καμαρώνει…

Χρηματιστήριο, Εφρέμ, παπαδοπαίδια
Πώς καταντήσαμε οι γελοίοι αυτό τον τόπο
Άλλα είχα φτιάξει στο μυαλό -για φέτος- σχέδια
Ζωή εν τάφω τα Χριστούγεννα γαμώτο!

Αλλάζει ο Χρόνος! Σβήσε αγάπη μου τα φώτα
Κρύψου καλά να μη μας δει αυτός που μπαίνει
Κόψε την πίτα. Το Σταυρό να κάνεις πρώτα
να ΄ναι και φέτος η χρονιά μας σταυρωμένη…

Έχε τα μάτια σου κλειστά μη δεις εκπλήξεις
Πότε είχαμε καλή χρονιά; Δεν το θυμάμαι…
Πώς θα ΄ν η επόμενη; Ξανά ήξεις αφήξεις…
Κι εμείς τι κάνουμε; Αχ! αγάπη μου. Γερνάμε…
………………………………………………………………..
Εποστρακίστηκε ο φελλός απ’ τη σαμπάνια
κι έγινε χάλια το χαλί και το Armani
και ειλικρινά, προσπάθεια Τιτάνια
έκανα -να- μην κάποιος άξαφνα πεθάνει

Coehlo
Αν θέλεις κάτι -ειλικρινά- πάρα πολύ
το είπε -εκτός των άλλων- και ο Κοέλο
το σύμπαν -το άπαν- με τη μια συνωμοτεί
να πάρει σάρκα και οστά αυτό το «θέλω»

Οι επιθυμίες πραγματώνονται επιτόπου
και γίνονται όλες στη ζωή -όπως λέμε- πράξη
αρκεί η θέληση μονάχα του ανθρώπου
και τίποτα άλλο. Μόνο αυτό κι είμαστε εντάξει

Βάζοντας κάτω τα δικά μου όμως τα θέλω
αυτά που έτυχε κατά καιρούς να επιθυμήσω
συμπέρανα πώς με δουλεύει ο Κοέλο
κι αν τον πετύχω πουθενά θα τον γαμήσω

Βλέπεις, με εμένα, δεν ισχύει η θεωρία
κι αναρωτιέμαι τι μπορεί λάθος να κάνω
που  πάντα σε ό,τι επιθυμώ παίρνω τα τρία
και καταφέρνω μοναχά τα άλλα που κλάνω

Στου κόσμου αυτού το πήγαινε
Στου κόσμου αυτού το πήγαινε
στου κόσμου αυτού το έλα
στα μονοπάτια του μυαλού
πριν τη μεγάλη τρέλα

Θα πάρω φόρα ένα πρωί
και θα τα κάψω όλα
βασανισμένη μου ψυχή
ψυχή μου ονειροπόλα

Στης ζωής το πήγαινε έλα
δε φτουρά του ανθρώπου ο κόπος
μα ένα βήμα πριν την τρέλα
τα βολεύει όπως όπως…

Στο κόσμου αυτού τα ασήμαντα
στου κόσμου αυτού τα πρέπει
σαν τον τρελό τον έρωτα
που όλα τα επιτρέπει

Θα σηκωθώ ένα πρωί
και θα τα κάνω λίμπα
βασανισμένη μου ψυχή
μονάχη μες στο Σύμπαν

Στης ζωής το πήγαινε έλα
δε φτουρά του ανθρώπου ο κόπος
μα ένα βήμα πριν την τρέλα
τα βολεύει όπως όπως…

Περισσότερα για το έργο του:

http://stixakias.wordpress.com

και

http://karabouzouklides.blogspot.com

οι γελοιογραφίες είναι του Γιάννη Κυριακόπουλου (ΚΥΡ)

http://www.24grammata.com