Η λίστα ιστολογίων μου

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

O Kων/νος Βρέλλης μιλά στo 24grammata.com (Β΄ΜΕΡΟΣ)


24grammata.com
Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας και κέρινων ομοιωμάτων  “Παύλος Βρέλλης” (Ιωάννινα)
Ο Κ. Βρέλλης μιλά στον απεσταλμένο μας Δημήτρη Μαρκάκη
( για το Α’ μέρος της συνέντευξης κλικ εδώ )
Τα πρώτα χρόνια, παρά τον μεγάλο του ενθουσιασμό, ήταν πικρά και δύσκολα.  Ένας από τους λόγους αυτών των δυσκολιών, ήταν η μεγάλη ηλικία που σε συνδυασμό με τη συνεχόμενη και ασταμάτητη καθημερινή εργασία τον εξουθένωνε και τον έφτανε στα όρια των δυνατοτήτων του, τα οποία πολύ συχνά ξεπερνούσε.  Σιγά-σιγά, αυτός ο έρημος τόπος άρχισε να μετατρέπεται σε οίκημα και αργότερα σε μια μικρή πολιτεία.  Αυτό που ήθελε να κάνει ο πατέρας στην αρχή ήταν ένα κτήριο, το οποίο θα απεικόνιζε την εύρωστη οικονομική κατάσταση μίας μεγαλοαστικής ηπειρωτικής οικογένειας του 18ου – 19ου αιώνα.  Διότι το κτήριο αποτελεί μίμηση αστικής φρουριακής αρχιτεκτονικής της ενδοχώρας της Ηπείρου.  Εκτός όμως από τη γενικότερη επιμέλεια για την αρχιτεκτονική του κτιρίου, ο ίδιος επιμελήθηκε και τους εξωτερικούς χώρους.  Για παράδειγμα τα βράχια που βρίσκονται στους κήπους, τα οποία άφησε για δύο χειμώνες να ξεπλυθούν από τα χώματα και τα περιέχυσε με λεπτό ρευστό τσιμέντο.  Ύστερα τα τοποθέτησε στις σημερινές τους θέσεις.  Βλέπουμε δηλαδή πως έδινε ιδιαίτερη σημασία στη παραμικρή λεπτομέρεια, από την αρχιτεκτονική μέχρι τους βράχους των κήπων.  Επιθυμία του ήταν κάνει τον επισκέπτη «υποκείμενο του χώρου».  Το πώς δηλαδή είναι δομημένος ο χώρος στο εξωτερικό, προδιαθέτει τον επισκέπτη γι΄αυτά που πρόκειται να αντικρίσει στο εσωτερικό.  Άρα και ο εσωτερικός και ο εξωτερικός χώρος, ταυτίζονται αρμονικά και συμβάλλουν και οι δύο στην αναβίωση του παρελθόντος.  Η διαμόρφωση του χώρου έγινε από τον ίδιο και με τη βοήθεια των παλαιών του μαθητών. Στη συνέχεια όμως άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα.

Τα οικονομικά προβλήματα λύθηκαν με τη βοήθεια των μαθητών του και των κοντινών μας ανθρώπων, αλλά και άλλους που δεν τους περιμέναμε!  Για παράδειγμα να σου αναφέρω το ΛΟΤΤΟ, τα σούπερ μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, όταν ήταν υπεύθυνος των κονδυλίων ο Κ. Λαζόπουλος, στον οποίο χρωστάμε πολλά, αφού στήριξε το πατέρα μου στο δύσκολο έργο του.  Λίγο αργότερα λάβαμε μία κοινή επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο Οικονομικών, όταν υπουργοί ήταν η Μελίνα Μερκούρη και ο Αλέξης Παπαδόπουλος αντίστοιχα.  Αν δεν είχαν δοθεί αυτά τα χρήματα, το Μουσείο δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.  Όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Μουσείου το 1995, ο πατέρας ήταν πλήρως εξαντλημένος, μιας και η κατασκευή του διήρκησε δώδεκα ολόκληρα χρόνια (1983 – 1995).  Όμως ο κόπος του επιβραβεύτηκε και επιβραβεύεται ακόμα, διότι πάνω από 100.000 άνθρωποι τον χρόνο μας επισκέπτονται και τους οφείλω δημόσια ένα  «ευχαριστώ». Στο θέμα της οικονομικής κρίσης μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε το προηγούμενο καλοκαίρι όπου θα μπορούσα να πω ότι όλες οι δυσκολίες ήρθαν μαζεμένες, μιας και τότε χάσαμε το πατέρα, είχαμε πολύ χαμηλή προσέλευση από κόσμο και αντιμετωπίζαμε πολλά προβλήματα με την ανακαίνιση του εξωτερικού χώρου.  Ήταν μία πραγματικά δύσκολη περίοδος.  Όμως τα πράγματα μπήκαν ξανά στη σειρά τους και τα προβλήματα ξεπεράστηκαν.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μία παρένθεση και να πω κάτι σχετικά με την περίφημη οικονομική κρίση που όπως σου είπα, τη βιώσαμε έντονα.  Πιστεύω πως είναι θέμα ψυχολογίας, και πως οι πιέσεις που ασκούνται αυτή την εποχή στη χώρα μας δεν ξέρω αν είναι κάτι υπαρκτό ή βρώμικα παιχνίδια κάποιων άθλιων ανθρώπων που ποντάρουν στη καταστροφή μιας χώρας, απλά και μόνο για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα.  Βέβαια γι αυτή τη κατάσταση έχουμε ευθύνη κι εμείς, αφού μάλλον καλομάθαμε με τα πολλά αγαθά και ξεχάσαμε τη φράση «ουκ εν τω πολλω το ευ».  Δυστυχώς πολλοί από εμάς πλέον το μόνο που επιδιώκουν είναι ένα καλό σπίτι ή ένα αυτοκίνητο.  Ανάγουν δηλαδή τα υλικά αγαθά σε υπέρτατες αξίες, λες και την αξία ενός ανθρώπου τη χαρακτηρίζει ένα τετράτροχο και όχι το πνεύμα και η μόρφωση.  Όταν λέω μόρφωση, μη πάει ο νους σου στη «σχολική έννοια», δηλαδή τη παπαγαλία και τη βαθμοθηρία.  Εννοώ τη πνευματική καλλιέργεια και τη συνεχή επιμόρφωση ώστε να γινόμαστε πάντοτε καλύτεροι.
Για να επανέλθω στο σκοπό και τη χρησιμότητα του παρόντος Μουσείου, ο πατέρας πίστευε ότι έχει παιδευτικό ρόλο.  Να ζωντανέψει δηλαδή την Ιστορία και τα γεγονότα που τον στοίχειωσαν και τα οποία ανήκουν στην νεότερη Ιστορία μας (τουρκοκρατία, επανάσταση, β΄ παγκόσμιος πόλεμος).  Γεγονότα και προσωπικότητες που τον ενέπνεαν και πάντα τις είχε στη καρδιά του (για παράδειγμα ο Θ. Κολοκοτρώνης) όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες.  Εκτός όμως από ιστορική, το μουσείο είναι κυρίως καλλιτεχνική αγωγή.  Διότι η τέχνη, όπως λέει και Αριστοτέλης, είναι «παθημάτων κάθαρσις» ελευθερώνει και κάνει τον άνθρωπο αλά και τη κοινωνία του καλύτερη.
Στα του μέλλοντος έχουμε κάποια σχέδια ανακαίνισης μαζί με τη δημιουργία δύο νέων χώρων.  Έναν για να εκθέσουμε τα υπόλοιπα έργα του πατέρα, τα οποία δεν ανήκουν στο τομέα της κηροπλαστικής, μιας και ήταν επίσης πολύ καλός γλύπτης, αλλά και τα ρούχα τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν στο ντύσιμο των μορφών, γιατί δε ξέρω αν σου είπα ότι τα ρούχα που φορούν τα ομοιώματα με εξαίρεση αυτά του Παύλου Μελά, είναι όλα αυθεντικά εκ των οποίων τα περισσότερα έχουν κεντηθεί στο χέρι και απαιτούν ειδική μέθοδο συντήρησης, την οποία έχει αναλάβει η αδελφή μου.  Τον δεύτερο χώρο σκεφτόμαστε να τον διαμορφώσουμε ως εκθεσιακό και πολιτιστικό κέντρο όπου καλλιτέχνες θα μπορούν να εκθέτουν τα έργα τους, κάτι δηλαδή σαν γκαλερί.  Όλοι στο χώρο ξέρουμε πως οι ιδιοκτήτες των γκαλερί εκμεταλλεύονται τις περισσότερες φορές τους καλλιτέχνες.  Επιπλέον, προσπαθώ εδώ και χρόνια να δημιουργήσω ένα διαδικτυακό τόπο για όλα τα μουσεία της Ηπείρου μιας και τα περισσότερα είναι άγνωστα.  Θέλω δηλαδή να δημιουργήσω ένα τόπο όπου όλοι αυτοί οι φορείς θα έχουν ένα βήμα απ΄όπου θα μπορούν να ακούγονται και οι δραστηριότητές τους να γίνονται γνωστές στο ευρύ κοινό.  Αυτό αν θες είναι το όνειρό μου!
Κλείνοντας αυτή τη συζήτηση θα ήθελα να ζητήσω από τον επισκέπτη για να έχει μια ολοκληρωμένη άποψη του χώρου, να δίνει έμφαση όχι μόνο στο εσωτερικό, δηλαδή στα ομοιώματα και στην εσωτερική διαρρύθμιση του χώρου αλλά και στο εξωτερικό, εννοώντας την αρχιτεκτονική, το περιβάλλοντα χώρο, τους κήπους, τη πλούσια φύση, τη ποικιλία των λουλουδιών αφού και γι΄αυτά ο πατέρας εργάσθηκε σκληρά και με πολύ αγάπη».
Ευχαριστώ πολύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου